می خواستم واژه عشق را معنا کنم، اما افسوس که هیچ وقت نتوانستم به درون این واژه راه یابم و درونش را تسخیر کنم و از ضربان وجودش خدایی شوم. اما چند وقتی ست که دچار حس زیبایی شده ام که می خواهم این حس پاک را به همراه تپش های قلبم بدرقه راه تو که تک مسافر اقیانوس رویاهایم هستی کنم. شاید بتوانم اینگونه به حریم مقدس وجودت قدم بگذارم،  گر چه می دانم که چشم انتظارم نیستی. کاش می دانستی در تلاطم این اقیانوس طوفانی چشم به راه رسیدن توام  تا بتوانم به دور کعبه نگاهت طواف کنم و سجده شکر را به جا آورم که ستایش پروردگار عشق عبادتی است که تا چین و چروک روزگار بر پیشانیم ننشیند لذت آن را احساس نخواهم کرد. می دانم که آمدن به درگاهت و فشردن دستانت و آغوش گرفتنت باعث آرامش من می شود ولی افسوس که قادر به انجام این کار نیستم. خوب می دانم که احساسم را درک نمی کنی ولی بدان که همیشه منتظر آن نگاه های مهربانت هستم. ای پری زیبای من، تو را به عروس دریاها می سپارم تا آنها از تو مراقبت کنند. گرچه می دانم از من فرسنگ ها دوری ولی من به صدای این امواج گوش می دهم تا شاید خبر آمدنت را به من برسانند.